U Beogradu je preminuo posljednji istinski veliki buntovnik i savremeni revolucionar Vlado Mijanović zvani Vlada Revolucija. Vlado je bio jedan od simbola otpora, ne samo komunističkom sistemu već tiraniji, jednoumlju, totalitarizmu, političkom nasilju i nakaradnom nepravednom društvu uopšte. Poražavajuća i sramna činjenica je da je posljednje godine života proveo u barakama kod stare Šećerane i Gradskog pozorišta Ljubiše Ristića, koji mu je jedini pritekao u pomoć po povratku iz Amerike 2006. godine, pokazuje da komunizam na ovim prostorima nikada nije pao i da se vlast decenijama suštinski nije promijenila. Da je drugačije valjda bi neko odao poštovanje za njegovu žrtvu, stradanje i borbu za bolje i pravednije društvo.
Vlado Mijanović rođen je u selu Mosko kod Trebinja 1946. godine, gdje će biti i sahranjen u prisustvu najuže porodice. Već 1966. godine, kao mlad student i brucoš, privukao je pažnju javnosti i UDBE organizujući ispred ambasade SAD demonstracije protiv rata u Vijetnamu i saradnje tadašnjih jugoslovenskih vlasti sa Amerikom, te sve većih ekonomskih problema, iseljavanja radnika i nezaposlenosti u Jugoslaviji. Studentski protesti iz 1968. godine, kada je kao vođa studenata dobio nadimak Vlada Revolucija, obilježiće njegov dalji život, ali će trgnuti vlasti, dovesti do reformi i uzleta jugoslovenske privrede 70-ih godina.
Vlado je bio istinski revolucionar, buntovnik i pravednik koji se istinski, bez kalkulisanja, svom snagom borio protiv nepravde i nakaradnog sistema, zbog čega je često bio hapšen, osuđivan i proganjan. Nakon niza montiranih procesa, hapšenja, robije i dugih 20 godina progona od strane UDBE i komunističkog režima, Vlado Revolucija sa djevojkom bježi u Ameriku 1986. godine, gdje će provesti narednih 20 godina.
Njegov nemirni duh i stalna borba za pravdu došla je do izražaja i u San Francisku i Americi, gdje je radio kao moler, taksista i građevinski radnik kako bi preživio. Učestvovao je u brojnim demonstracijama u Americi protiv smrtne kazne i vlasti, zbog čega mu je bio zabranjen povratak u SAD po dolasku u Beograd 2006. godine.
Po povratku u Beograd i Srbiju živio je dosta teško, odbačen i zaboravljen od svih, i, nažalost, za njega nije bilo nekog pristojnog posla. Svaka vlast ga se bojala jer je bila nepravedna, a i po povratku u Srbiju, u poznim godinama, nastavio je da se bori protiv sistema, učestvuje u organizaciji protesta zbog deložacija iz stanova, otimanja imovine, sječe parkova i drugih nepravdi u Beogradu.
Godinama sam pokušavao doći do Vlade Revolucije i napraviti sa njim intervju, posljednji put prije samo 20-ak dana, ali, nažalost, nisam uspio jer Vlado nije želio da javno govori o svom burnom životu. Vlada Revolucija je bio i ostao simbol jednog vremena, i iskreno se nadam da će uskoro dobiti ulicu u rodnom Trebinju i Beogradu. Ako ga ovakvi kakvi, nažalost, jesmo, nismo poštovali za života, valjda se nakon smrti stvari promijene, vlasti prestanu plašiti revolucionara i odati mu počasti koje zaslužuje jer je svojom žrtvom i borbom pokrenuo mnoge važne procese.
Nažalost, većina medija u Trebinju i Republici Srpskoj nije objavila vijest da je prije dva dana u Beogradu preminuo Vlada Revolucija. Većina mladih ne zna ko je bio veliki buntovnik, pravednik i revolucionar, kakvu je ulogu imao u studentskim protestima 1968. godine i kasnijim dešavanjima. Valjda dođe vrijeme da se ponovo počnu poštovati prave vrijednosti, ljudi koji žrtvuju sebe, porodicu i svoj život za opštu stvar i dobro, a Vlada Revolucija, poput Mića Ljubibratića, vojvode Luke Vukalovića i ostalih uglednih Hercegovaca, bude uzor i obrazac ponašanja mladima, kako se treba boriti za pravdu i istinu, a ne provesti život u strahu kao poltron, stalno uzmičući i povlačeći se pred nasilnicima, korumpiranim i bahatim moćnicima.
Nebojša Vukanović
