Sudeći po komentarima i reakcijama, mnogi ne razumiju suštinu problema i kritike na račun retrogradnih komunističkih metoda vladanja i nasleđa iz naše skorije prošlosti, i ne shvataju kakve su posledice poražavajuće činjenice da se nakaradni sistem upravljanja državom i društvom nažalost nije promijenio 70 i kusur godina. Izmišljanje stranih i unutrašnjih neprijatelja, izdajnika i stranih plaćenika, etiketiranje i praćenje ljudi, zastrašivanja, podjele, ucjene, potpuna kontrola medija i svih segmenata društva, negativna selekcija i progon inteligencije, medijske represije i satanizovanje, ucjenjivanje i progon građana, staljinističke čistke i obračuni unutar Partije su ustaljene matrice i obrazac koji decenijama koriste i usavršavaju naši vlastodršci, i oni sputavaju naš razvoj i korak sa razvijenim i uređenim zemljama.
Komunisti su imali dobrih poteza, ali su pravili i puno grešaka, a kadrovi koje nam je Partija i UDBA ostavila su izvor zla. Nažalost metode kontrole, ucjenjivanja i zastrašivanja su uznapredovale, stalno se vraćamo unatrag i stepen osnovnih građanskih i ljudskih sloboda je bio puno veći 80-ih godina prošlog vijeka nego danas. Društvo je bilo daleko pravednije, jaz između bogatih i siromašnih manji, a iseljavanje stanovništva, posebno mladih i obrazovanih, mnogo manje.
Činjenica da danas glavnu riječ vode kadrovi UDBE, KOS-a i Partije iz vremena SFRJ, poput Dodika, Špirića, Novića, Radmanovića, Pavića i ostalih, pokazuje da se nažalost u protekle tri decenije suštinski ništa nije promijenilo, osim što je život ljudi postao 10 puta gori. U komunizmu se manje kralo, neko je i odgovarao za zloupotrebe, siledžije na vlasti su bile manje bahate, zle i osione, a običan čovjek nije se morao ponižavati da bi imao neki posao i život dostojan čovjeka.
Mnogi problemi sa kojima se danas suočavamo produkt su totalitarizma, komunizma, jednoumlja i UDBE, samo su moćnici postali još drskiji, bahatiji i beskrupulozniji. Zbog njih smo najsiromašniji i najzaostaliji dio Evrope, i boriti se protiv nepravde, diktature, tiranije, jednoumlja i nakaradnog sistema je obaveza svakog slobodnog građanina svjesnog problema sa kojim se suočavamo.
Bez lustracije i raskida sa nakaradnim sistemom nema nam napretka, i zato se moramo svim demokratskim sredstvima, bez kompromisa i pauze, svim silama boroti protiv nakaradnog sistema kako bi se on do temelja razorio, a potom na zdravim osnovama gradio pravedni i uređeniji sistem koji je počivati na najboljim, najsposobnijim i najobrazovanijim a ne na Partiji i njenim poslušnicima.
Uzori od kojih treba da učimo ne trebaju nam biti „lideri“ Tadžikistana, Azerbejdžana, Sjeverne Koreje ili Turske, već Njemačka, Švajcarska, Austrija, Švedska ili Norveška, pravne i uređene države koje nikada nisu bile u komunizmu a izgradili su pravedno društvo blagostanja za svoje građane, ali i milione doseljenika i nevoljnika.
