Crni pojasevi Dragana Mrdića
Ako bi nekada uspio da uhvatim zlatnu ribicu koja bi mi ispunila jednu želju, od nje bi tražio samo crni pojas Dragana Mrdića. On sa sobom nosi mnoštvo priviligija, dobijaju ga samo odabrani, i automatski znači da ste istovremeno veoma bogati, uticajni, moćni i da se nalazite na nekoj važnoj funkciji. Dragan Mrdić ranije je crnim pojasom „odlikovao“ predsjednika Srbije Tomislava Nikolića neposredno nakon što je izabran na tu funkciju, a nedavno je među odabrane „džudiste“ upisan i proslavljeni režiser Emir Kusturica. Kusta je veliki mangup, a to najbolje pokazuju i fotografije sa svečanog događaja na koji je režiser dožao kao pravi „džudista“, u vojničkim pantalonama i čizmama nekadašnje JNA. Osobi sa tolikog životnog iskustva ne treba puno vremena da poveže konce i shvati situaciju i odnose u maloj sredini u kojoj već duže vremena snima novi film.
Za one koji ga ne poznaju, Dragan Mrdić je dugogodišnji direktor gradskog Javnog preduzeća Trebinjesport, a uz to i džudista, sportski radnik i visoki funkcioner svih regionalnih Džudo saveza, privrednik, ugostitelj, hotelijer – vlasnik novog hotela „San“ u centru Trebinja. Trenutno je jedina spona između gradskih vlasti i HET-a, jer jedini uspijeva da od suporostavljenih tabora svake godine dobije više stotina hiljada maraka. Prostim i pomalo arhaičnim jezikom rečeno Dragan Mrdić je ugledni društveno-politički radnik. Prava je šteta za cijelo društvo što g-din Mrdić nije našao vremena da bude imenovan i za vandrednog profesora Fakulteta političkih nauka, jer njegovo bogato političko iskustvo i sposobnosti preživljavanja na političkoj sceni bilo bi značajno za mlade studente i buduće političare. Vjerujem da bi Dragan Mrdić mogao dobiti titulu i počasnog doktora nauka i profesora političkih nauka, jer je vrlo vjerovatno da će u narednom periodu stručnjaci iz ove oblasti proučavati njegov način i modele višedecenijskog opstanka, vladanja i preživljavanja u turbulentim vremenima.
Dragan Mrdić je istaknuti pripadnik generacije trebinjskih vječitih funkcionera, koji od kumunizma do danas neprekidno opstaju na rukovodnim mjestima uprkos promjenama vlasti, sistema, okolnosti… Vječiti, nezamjenljivi i nesalomivi su dobro uigrani, čvrsto drže sve konce u svojim rukama i ne dozvoljavaju da bilo ko ugrozi sistem koji oni strogo kontrolišu. U crnim pojasevima ima dosta simbolike, jer osim patetičnih i uvlakačkih nagrada, oni su postali i simbol obruča kojima je opasano Trebinje, i koji mu ne dozvoljavaju da se normalno razvija, širi i koristi svoje ogromne potencijale.
Raskidanje obruča i okova, uklanjanje plejade vječitih simbolično će označiti trenutak i tačku preokreta, početak razvoja grada, smjene generacija i istinske slobode za građane koji su stegnuti nevidljivim silama, i koji ni poslije više odbrambenih i oslobodilačkih ratova zbog unutrašnje okupacije ne mogu da punim plućima osjete i udahnu istinsku slobodu.
Nebojša Vukanović
