Kum
Da smo sve bliže potonjim vremenima, o kojima je govorio i veliki Njegoš, svjedoči i činjenica da je Petar Đokić juče bio kum obnovljenog hrama Vaznesenja Gospodnjeg u Donjem Jelovcu na Kozari, dok je svetu liturgiju služio vladika Jefrem. Pitam se da li je moguće da smo baš toliko nisko pali pa da istakunutog komunistu, skojevca, uzornog komesara partije, Titovog policajca i doušnika koji se dokazivao progoneći srpske patriote, nacionaliste i sveštenike, sada počastvujemo i proglašavamo za kuma pravoslavnog hrama samo zato što jer je nesretna Vlada, čiji je on još nesretniji ministar, uplatila neku sumu novaca za obnovu crkve?
Sa svega 15 godina, Đokić se 1976. godine u Osnovnoj školi u Brčkom učlanio u Savez komunista Jugoslavije i postao uzorni SKOJ-evac. Iz njegove zvanične biografije može se vidjeti da je Đokić završio Srednju policijsku školu u Sarajevu, i već sa 19 godina postao policajac u Brčkom. U bivšoj SFRJ kao mlad i uzoran komunista, član Partije, radio je u Opštinskoj konferenciji Saveza socijalističke omladine a potom i Socijalističkog saveza radnog naroda u Brčkom. Ekonomski fakultet na čudan način završio je na početku rata, 11 godina nakon završetka srednje škole.
Nakon raspada Saveza komunista Đokić postaje član Demokratskog socijalističkog saveza BiH, a 1991. prelazi u SDP Nijaza Durakovića i postaje odbornik SDP-a u SO Brčko? Đokićev lider i mladalački uzor Nijaz Duraković Srbima u BiH ostao je upamćen po izjavi da mu smeta i smrdi miris tamjana, i da miris tamjana prijeti da ga uguši!
Đokić se tokom rata bavio izbjeglicama, i po nalogu Miloševića, Stanišića i tadašnjeg DB-a Srbije učestvovao u osnivanju Socijalističke partije u Republici Srpskoj kako bi pri kraju Otadžbinskog rata, i odmah nakon njegovog završetka, sa Dodikom i strancima razbijao srpsko jedinstvo i podrivao vlasti po instrukcijama iz Beograda i zapadnih ambasada.
Od 1997. neprekidno obavlja viskoke dužnosti punih 20 godina. Bio je poslanik, predsjednik Narodne skupštine Republike Srpske, te ministar u više Dodikovih Vlada. U ratu je postao vlasnik privatne firme „Intermarket“ Brčko, a 2007. godine pravosnažno je osuđen na zatvorsku kaznu jer je njegova firma kradući impulse oštetila Telekom Srpske za 140 000 maraka. Đokić je razveden, a kao ministar sina jedinca Bojana postavio je za direktora Pošta Srpske u Brčko distriktu.
Iz svega je jasno da su Đokić i njegovi saradnici mnogo bliži da budu kumovi na Siciliji nego u pravoslavnom hramu, pa se postavlja samo jedno logično pitanje – čime je uzorni komunista (što je u srcu i danas), Titov policajac, skojevac, funkcioner SDP-a Nijaza Durakovića kome je smrido tamjan, kontraverzni i pravosnažno osuđivani ministar koji se nije ni vjenčao ni razveo u crkvi, zaslužio da bude kum našeg pravoslavnog hrama? Da li zbog šake srebrenjaka, ne svojih već budžetskih, koje je dao kao prilog?
Umjesto odgovora dovoljno se prisjetiti Hristovih riječi iz Jevanđelja po Mateju koji kaže „Zaista, zaista Vam kažem, teško će bogataš uću u Carsko nebesko. I ponovo Vam kažem: lakše je kamili da prođe kroz iglene uši, nego bogatašu da uđe u Carstvo nebesko“.
Nebojša Vukanović
